მარადიული ახალგაზრდობის საიდუმლო თხრილისგან
სტატიები

მარადიული ახალგაზრდობის საიდუმლო თხრილისგან

დედამიწის ქვეშ, მარადიულ სიბნელეში, ცხოვრობს არსება, რომელსაც შეუძლია გვითხრას როგორ ვიცხოვროთ, თითქმის არასოდეს დაბერდება. შიშველი თხრი, რომელიც გარკვეულწილად ჰგავს ვირთხას ან ხალიჩს, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, არც ერთი და არც მეორე არ შეიძლება იყოს დღეგრძელობის გასაღები.

ფოტო: Google.com

ამთხრები მიწისქვეშ ცხოვრობენ კოლონიებში. მათი ჰაბიტატი აფრიკაა. ამ მელოტ ცხოველებს ყურადღება მიაქციეს ტექნოლოგებმა, რომლებიც სწავლობენ ადამიანის სიცოცხლის გახანგრძლივების პრობლემას. ისინი განსხვავდებიან იმით, რომ ერთდროულად რამდენიმე ზესახელმწიფო აქვთ.

პირველ რიგში, მათ შეუძლიათ ჟანგბადის გარეშე 18 წუთამდე ცხოვრება. მეორეც, მათში კიბოს განვითარების ალბათობა თითქმის ნულამდე მცირდება. მესამე, მეცნიერთა მოლოდინის საპირისპიროდ, რომ ამთხრები ველური ბუნების გარეთ ექვს წელზე მეტხანს არ იცხოვრებდნენ, ისინი გადარჩნენ და ოცდაათი წლის ზღვარიც კი გადალახეს.

ფოტო: Google.com

Google-ის მიერ დაფინანსებული კომპანიის ბიოლოგებმა დაადგინეს, რომ ხანდაზმული ამთხრები უფრო უცნაურად იღუპებიან (მაშინ როცა სხვა ძუძუმწოვართა შემთხვევაში პირიქითაა).

"ეს არის ყველაზე საოცარი შედეგი, რაც კი ოდესმე მიმიღია", - ამბობს ერთ-ერთი მეცნიერი. ”ეს ეწინააღმდეგება ყველაფერს, რაც ჩვენ ვიცით ძუძუმწოვრების შესახებ.”

ფოტო: Google.com

ამთხრის ყველაზე ბუნებრივი ჰაბიტატი მიწისქვეშა მარადიული ღამეა. ასე აპირებდა ბუნებას. ამიტომ ბევრი ადამიანისთვის ადამიანის სიცოცხლის გახანგრძლივების მცდელობა არაბუნებრივი საშუალებებით - მეცნიერებითა და ტექნოლოგიებით - ასოცირდება შიშთან, რომ ეს მხოლოდ გვაშორებს ბუნებას და ჭეშმარიტებას, რომელიც გვაქცევს ადამიანებად, სიმართლე, რომელიც ამბობს, რომ ჩვენი ცხოვრება უნდა დასრულდეს, რადგან ან სხვაგვარად.

ფოტო: Google.com

„ვფიქრობ, რომ ადამიანებმა დაიწყეს ცხოვრების უფრო მეტად დაფასება, რადგან ყველას უფრო ნათლად გვესმის, რამდენად მოკლეა ის. ყოველივე ამის შემდეგ, ეს არის ის, რაც გვაიძულებს ადამიანებად - ჩვენ ვიცით და ვეთანხმებით იმ ფაქტს, რომ ჩვენ არ ვართ მარადიული. სწორედ ეს ცნობიერება გვიბიძგებს, გვაიძულებს ვიცხოვროთ მაქსიმალურად სრული და ნათელი ცხოვრებით.

ავტორი: ანასტასია მანკო

დატოვე პასუხი